Wybierając odpowiednią porę na wyjazd do Bangladeszu, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim klimat i warunki naturalne. Państwo to leży w strefie klimatu zwrotnikowego wilgotnego i roczna ilość opadów może wynosić nawet ponad 3000mm. Pora deszczowa trwa od kwietnia lub maja do września lub października.
Decyzja o wyprawie do Bangladeszu latem może być posunięciem dość ryzykownym. Temperatura o tej porze roku sięga tutaj nawet 40 stopni, jest to okres pory deszczowej i na kraj spadają potężne nawałnice, nierzadko zdarzają się cyklony tropikalne. Rzeki wylewają bardzo często, pokrywając ogromne połacie terenów i czyniąc wiele szkód.
Najlepszą porą na podróż do Bangladeszu jest więc pora sucha, czyli zima, trwająca mniej więcej od października do kwietnia. Nie doskwierają wtedy upały, a opady deszczu zdarzają się rzadko, turysta może więc pod tym względem poczuć się bezpiecznie.
Bangladesz nazywany jest czasem „wodnym krajem”, ze względu na gęstą sieć rzek, którą posiada. Grzechem byłoby więc odmówienie sobie całodniowego rejsu statkiem po rzece Ganges i kontemplowania pięknej przyrody tego kraju. Jest co podziwiać, Bangladesz bowiem może poszczycić się największym skupiskiem lasów namorzynowych na świecie, a w parku narodowym „Sundarbans” żyją wspaniałe tygrysy bengalskie.
Poznawanie miejscowej kultury i historii z pewnością nie mogłoby się obyć bez zwiedzania zabytków Bangladeszu. Niestety wiele z nich powoli niszczeje, pozostawione bez odpowiedniej konserwacji. Warty zobaczenia jest buddyjski klasztor Sompapuri Vihara, zajmujący aż 11 hektarów. Ciekawe są również pamiątki po chrześcijanach. Nie ma ich zbyt wiele, jako że katolicy byli zawsze mniejszością religijną w Bangladeszu, na szczególną uwagę zasługuje jednak kościół ormiański w Dhace. Stanowi on pozostałość po Ormianach, którzy wynieśli się z Bangladeszu ok. 1947 roku w obawie przed prześladowaniami. Celem obowiązkowym dla turysty powinien być także Bagherhat – zabytkowe miasto meczetów, wzniesione w XV wieku, znajduje się on na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
Na koniec trochę praktycznych porad. Przed wyjazdem zaleca się zrobienie kilku szczepień, m. in. przeciwko tężcowi, zapaleniu wątroby typu A i B, żółtej febrze i tyfusowi. Należy pamiętać o realnym zagrożeniu malarią i zawsze spać pod moskitierami. Z czystą wodą i higieną jest tutaj dość kiepsko, dlatego powinno się używać tylko wody butelkowanej, nawet do mycia zębów, a zakupione warzywa i owoce dokładnie myć w specjalnym roztworze.
